====== تابع ()connect ======

در client ، بعد از فراخوانی [[socket]] از [[connect]] برای ایجاد اتصال به server استفاده می کنیم. سیستم عامل اتوماتیک یک پورت بزرگتر از 1024 را به عنوان source port برای ارتباط با server اختصاص خواهد داد:

<code C>
// man 2 connect
#include <sys/types.h>
#include <sys/socket.h>

int connect(int sockfd, const struct sockaddr *addr, socklen_t addrlen);
</code>

مثال

<code C>
#include <string.h>
#include <stdlib.h>
#include <unistd.h>
#include <errno.h>
#include <sys/types.h>
#include <sys/socket.h>
#include <netdb.h>

#define handle_error(msg) \
		do { perror(msg); exit(EXIT_FAILURE); } while(0)

#define SERVER	"127.0.0.1"
#define PORT	"9530"

int main()
{
	int status, sockfd;
	struct addrinfo hints, *res, *rp;

	memset(&hints, 0, sizeof(hints));
	hints.ai_family = AF_UNSPEC;
	hints.ai_socktype = SOCK_STREAM;
	hints.ai_protocol = 0;

	status = getaddrinfo(SERVER, PORT, &hints, &res);
	if (status != 0) {
		fprintf(stderr, "getaddrinfo() error: %s\n", gai_strerror(status));
		exit(EXIT_FAILURE);
	}

	for (rp = res; rp != NULL; rp = rp->ai_next) {
		sockfd = socket(rp->ai_family, rp->ai_socktype, rp->ai_protocol);
		if (sockfd == -1) {
			handle_error("socket() error");
			continue;
		}

		status = connect(sockfd, rp->ai_addr, rp->ai_addrlen);
		if (status == 0)
			break;

		handle_error("bind() error");
		close(sockfd);
	}
	freeaddrinfo(res);

	if (rp == NULL) {
		fprintf(stdout, "No connection made\n");
	} else {
		fprintf(stdout, "I got connected\n");
		close(sockfd);
	}

	return 0;
}
</code>
خروجی

  bind() error: Connection refused